Toen jongste zus naar Zwitserland vertrok om er te wonen en te werken, kregen mam en wij het tweede jaar dat ze daar was een prachtig kado voor kerst. Ze had een nieuwe hobby, ze had zelf twee kerstgroepen gemaakt. Onze kinderen waren nog klein ( ongeveer 30 jaar geleden) en het waren figuren waar je mee mocht spelen. Ze hadden zelfgemaakte kleren aan, inclusief lange onderbroeken en hemdjes. Er waren ook allerlei attributen bij : kroontjes, een staafje goud, wierook en mirre voor de koningen, een pijp en een lantaarntje voor Jozef, een hoorn voor de herder en nog veel meer. De figuren konden heel goed rechtop staan, vertelde ze, want ze hadden "blije voetjes ". Ze sprak toen al beter het Zwitserse dialect dan Nederlands en ze wist voor sommige woorden niet meer de juiste vertaling. Ze hadden dus loden voetjes, "Blei " is in het Nederlands natuurlijk lood, maar daar kwam ze niet meer op.

Jullie begrijpen vast wel dat dat zo is gebleven. Elk jaar wordt de groep met de "blije voetjes" weer opgezet.

De tand des tijds en de muizen, die we een jaar op zolder hadden, hebben wel wat aan de kwaliteit (af) gedaan, maar zelfs kleinzoon heeft Maria en Jozef weer als speelgoed gebruikt en ik ben nog steeds heel blij met mijn aparte kerstgroep. Mansuus heeft er nog een paar schaapjes bij "gefiguurzaagd " en ik heb er vachtjes voor gebreid, we hebben ook " het onderkomen" een paar keer aangepast en de stal weer vernieuwd, de aangevreten pruiken van de koningen heb ik "gerestaureerd " we vonden in Zwisterland nog een "passende os en ezel en ik ben nog steeds heel blij met dit kado. De figuren hebben bewust geen gezichtjes, omdat ze het erg moeilijk vond om die " met een passende uitdrukking " te krijgen, maar ik mis het niet, dat is nu juist " kunst" . Ik wil hem graag laten zien, omdat ik heel trots ben op de prestatie van zus en heel blij word als ik de 'blije voetjes" weer tevoorschijn kan halen !!!