Vorige week waren de twee kleinzonen samen met hun ouders vijf daagjes hier. Eén dagje de jongste helemaal voor me alleen, terwijl de andere drie naar " Plopsaland" gingen. Dat was wel weer even wennen, het ritme van drie uur " op en af " met de fles, de luier met het "lichtelijk riekende melkpratsjoverblijfsel" maar ook genieten van zijn eerste voorzichtige lachjes, het tevreden "gebrabbel" na de fles en het lopen ( met de blik van : kijk mij eens trotse oma zijn" ) achter de kinderwagen, stiekem hopend dat er iemand even naar je kleinzoon wil kijken. We zijn naar de speeltuin, naar de dierentuin, naar een prachtig park in Duitsland ( bijna om de hoek) geweest, we hebben gezongen, gedanst, pannenkoeken gegeten, kortom een " echt opa en oma weekje". We hebben ook in de tuin "gewerkt", want oudste kleinzoon kreeg een eigen kruiwagentje met schepje, hark en zelfs een heuse gieter, zodat hij opa nog beter kon helpen met visjes voeren, " rommeltje " scheppen, vogels voeren en plantjes water geven. Dagen met een gouden randje !!!

Voordat ze naar ons toe kwamen zei zijn mama tegen oudste kleinzoon: " je bent weer snotverkouden, hopen we maar dat je opa en oma niet aansteekt !!"

Het was even stil en toen zei hij: "die kunnen toch niet branden ??"

We stuurden hem ook alvast de tuin in om te gaan " werken," " ga maar alvast kijken, wat er moet gebeuren !"

Hij rende de tuin in, ging staan kijken in de border en riep" ja hoor, er is hier iets gebeurd !! "

In de dierentuin kreeg hij een kleine speelgoed verrekijker maar die werd meteen omgedoopt tot " verderkijker" Logsich (er) toch? Die houden we erin !!

Toen ze weer naar huis gingen, vroeg hij " oma je vindt het zeker wel jammer dat wij weer naar huis gaan, toch?" En of oma dat jammer vindt...... pe diepe zucht :)

Enne.... "oma, jullie praten anders, jullie praten met een zachte ccchhhhhhh "