Jouw lijfspreuk was "komt goed " maar deze keer kwam het niet goed.

Toen onze kinderen "verkering " kregen en wij elkaar de eerste keer ontmoetten, hadden we een beetje moeite om elkaar te verstaan. Al snel bleek dat we allemaal gewoon Nederlands spraken, alleen met een beetje andere tongval. Het ijs was gebroken en je was dan wel wat ouder, we konden samen praten, lachen en klussen in het huis van onze kinderen. Jij pakte alles mee aan en je had altijd wel enige ervaring met welke klus dan ooken je kon spannend vertellen over de oorlog en de watersnoodramp. Je was een zorgzame, goede vader voor je kinderen, een lieve schoonvader voor onze dochter en een super opa voor alle kleinkinderen. Wat was je trots op allemaal !!

Toen het een paar maanden geleden ineens niet zo goed met je ging, konden we niet weten dat je zo snel achteruit zou gaan. Je begon een beetje te dementeren, maar het ergste was dat het evenwichtsorgaan je parten speelde. Je bent zo vaak gevallen, kreeg kleine " tia's " en daardoor mocht je eerst niet meer auto rijden, toen niet meer fietsen en daarna werd zelfs lopen heel moeilijk. In januari kwam je in een verzorgingstehuis terecht, het ging niet meer thuis, ondanks dat je echtgenote, samen met de "thuiszorg" , zo goed voor je zorgde. We zijn je daar een paar keer komen opzoeken en zijn ons rotgeschrokken, zoals je daar in de rolstoel zat. Je was zo slecht te volgen en er was niet veel meer over van "de stoere Zeeuw " . Het feit dat je zo afhankelijk was geworden van anderen vond je nog het allerergste. Een paar dagen geleden, na de zoveelste val, ja, ook daar !!! ging het niet meer en wilde je niet meer eten en drinken.

Gisteravond was het tijd om afscheid te nemen van het leven. Dankjewel dat we zo'n goede vrienden mochten zijn, we zullen je niet vergeten !!! Elke keer als de zon schijnt op de prachtige glas - in- loodwerkjes, die jij hebt gemaakt voor ons, ben je even in onze gedachten !! A dieu !!!!