Tijdens onze vakantie in italie kregen we een sms'je van onze dochter. Hun puppy moest worden opgenomen in een dierenkliniek, omdat ze meerdere aanvallen per dag kreeg en er moest worden uitgezocht waar dat door werd veroorzaakt. Eerst dacht men aan vergiftiging, maar na bloedonderzoek, scan en punctie bleek het te gaan om epilepsie. " monstertje" is tot nu toe de enige uit het nest die daar last van heeft. De aanvallen werden steeds heviger en ze liet alles lopen tijdens zo'n aanval. Erna was ze ontzettend moe en wist niet waar ze was, heel verdwaasd kon ze dan om zich heen staan kijken. Ze was ook wel agressief zonder dat ze daar iets aan kon doen. Het was uiteindelijk geen doen meer, ook vanwege de kinderen. Alleen laten met haar was er al niet bij, maar de jongste van twee begreep er niets van en wilde toch steeds naar haar toe. Voor de fokker en de kliniek was het belangrijk om te weten hoe een aanval verliep en buiten het bijhouden van een uitgebreid dagboek, namen dochter en schoonzoon een aanval op op film. Ik kon er niet naar kijken zonder een brok in mijn keel en tranen in mijn ogen, afschuwelijk om een beestje zo te zien.

Zelf zal ze er tijdens een aanval, volgens kenners, niet veel van merken, maar ik kan me de paniek daar goed voorstellen. Zelfs met medicijnen kwamen de aanvallen niet minder voor. Na overleg heeft de fokker gelukkig besloten haar terug te nemen, zodat er geen gevaar bestaat dat er iets mis gaat met de kinderen en de pup. Het heeft wel voor veel verdriet gezorgd en jongste kleinzoon vertelt elke dag dat ze weg is omdat ze ziek was, maar het is zo het beste voor iedereen. Er moet nog een uitslag binnenkomen van de punctie en daarna beslist de fokker samen met dochter en schoonzoon wat er gaat gebeuren. Het heeft behoorlijk wat impact gehad op ons allemaal en we hopen voor het beestje natuurlijk het allerbeste !!!