Vorige week maandag was het weer zo bar en boos dat ik. De deur alleen uit ben geweest voor boodschappen. Dinsdagmiddag hebben we rondgewandeld in de buurt om te kijken of er ergens iets opgehagen was. Nadat we niets hadden gezien, besloot ik bij een van de achterburen aan te bellen. Op de vraag of hij wist of iemand een kat miste, riep hij gelijk " twee deuren verder !! Ik bel haar wel even, ze is op haar werk. Wij eerst het vreemde verhaal verteld en hij ging bellen. Ze vertelde dat het katje inderdaad nog weg was, maar midden in het verhaal was haar telefoon leeg. Wij hebben de achterbuurman het telefoonnummer gegeven van de zgn. bazin van het katje en gezegd dat ze ook even langs ons kon komen, als het niet lukte. Ik had thuis n.l. een ander telefoonnummer dan op dat plakkaat, viel me op. Hij zou allles keurig doorgeven.

Ik, thuisgekomen, de zgn bazin gebeld en aangekondigd dat ze gebeld zou worden door een mevrouw en dat het hoogstwaarschijnlijk was dat dat de echte baasjes waren. Zij zou dan natuurlijk de kat meegeven, hoe erg ze dat ook vond, omdat het zo'n lief katje was. Ze zou me op de hoogte houden over de afloop. Om een uur of vijf stond de achterbuurvrouw met dochter voor de deur. Eerst nog maar eens verteld hoe het was gegaan en de dochter reageerde nogal boos dat ik het katje had meegegeven en dat " die mensen niet eens hun eigen kat kenden". Ze liet een foto van hun katje zien en mansuus en ik vonden alletwee dat het katje " in het echt" toch veel lichter had geleken, maar ze hadden een afspraak gemaakt en gingen in ieder geval vandaag nog kijken. De dochter bleek die mensen te kennen, het meisje had zelfs bij haar in de klas gezeten. Ze waren de week ervoor ook al door de hele buurt gelopen om te vragen of iemand hun katje had gezien, maar toen waren wij niet thuis.

Vervolgens werd het stil ........en bleef het stil. Ik kreeg logees, vertelde het bizarre vervolg van het verhaal en kleinzoon zei " oma, waarom ga je niet gewoon vragen hoe het afgelopen is? " " Ik had eigenlijk verwacht dat ik iets zou horen van een van hen. Er zit weliswaar een brandgang tussen de huizen achterom, maar zo groot is de afstand nou ook weer niet. " Ik heb vandaag toch maar de zgn. bazin gebeld en ja hoor, het katje was van een van onze achterburen en ze waren dolblij dat het diertje terecht is !!! Haar eigen katje is nog steeds weg en ze heeft heel weinig hoop dat die nog ooit terug komt. Ze had verwacht dat de achterburen wel waren komen vertellen hoe het was afgelopen, niet dus.

De dochter is vast nog boos op ons, maar ik heb gedaan wat ik dacht dat ik moest doen en vond dat ik echt een goede daad had verricht ! Eigenlijk wil ik dat ook blijven geloven, wat jullie ??? Al met al, alles is op zijn pootjes terecht gekomen, zoals sommigen van jullie al opmerkten !!! Eindigen we vrolijk met een filmpje passend bij de adventstijd !!!