Eerst even een compliment voor het Sinterklaasjournaal en de perfekt geregelde intocht ( voor mij in ieder geval) op de televisie. Ik zat zoals elk jaar "aan de buis gekluisterd ", je moet tenslotte mee kunnen praten met je kleinkinderen, nietwaar ? Ik was echt benieuwd hoe ze het dit jaar zouden gaan aanpakken, want niets is normaal maar... ik vond het echt goed. Doordat er geen kindjes langs de kant stonden, kreeg ik ook geen kippenvel van Sint " dag lieverds, dag schatten", dat werd anders zo vaak herhaald dat ik er een beetje " iebelig" van werd. Overigens doet ook deze Sint het heel goed, al moest ik wel erg aan hem wennen, omdat er voor mij maar een echte was ( Bram dus), maar na tien jaar ben ik ook aan deze gewend geraakt. Gisteren kregen wij de vraag " heeft opa zwarte schoenen ? " Gelukkig begreep ik meteen dat het over het sinterklaasjournaal ging, want de "meiden" zitten er al helemaal in en leven echt mee, heerlijk, omdat ze na drie weken quarantaine wel veel hebben gemist van het sfeertje op school en kinderdagverblijf. Dus ik kijken in de schoenenkast en toeval bestaat niet, er was een leeg plekje en er stonden alleen twee paar bruine schoenen. " Ze zijn weg !!" " Oh, maar dan zijn ze naar Sint en heeft Piet ze meegenomen.". " Krijgt hij ze wel nog terug dan?" " Nou als ze passen, dan niet, want de schoenen van Sint zijn weggegeven en als ze niet passen dan krijgt hij ze wel terug".
Ik heb gisteravond snel het laatste Sintjournaal teruggekeken, want dat had ik, oh schande, niet gevolgd en ja hoor , ze hebben gelijk. Nu ligt er hier een brief, want op aanraden van de kleindochters moesten we wel een brief schrijven om te vragen waar de schoenen zijn, terwijl we eerder niet de schoen mochten zetten, want "dat is alleen voor kinderen". Het antwoord van " welles-Piet" moeten we straks gaan voorlezen en dan maar afwachten hoe het verder moet met die schoenen. "Opa moet maar even op bruine schoenen lopen ". Wordt vervolgd.......