Na de M.R.I scan was een katheterisatie nodig bij mansuus om te kijken of het probleem veroorzaakt werd door de bloedvaten. Er werd inderdaad aderverkalking vastgesteld, één kransslagader zat voor 90 % dicht en een andere ader was een twijfelgeval, dat moest verder worden bekeken. In het ziekenhuis van het onderzoek kon niet worden gedotterd, dus daarvoor weer naar een ander, op de wachtlijst. Om een uur of acht 's avonds kreeg hij ineens overal jeuk en werd rood van zijn middel tot zijn kruin, een allergische reactie op de contrastvloeistof. " Als hij benauwd wordt of een dikke tong krijgt, meteen weer bellen" was het advies van het ziekenhuis. De volgende ochtend twee tabletten en koelzalf gehaald en na een dag was die ellende over. Het was wel even schrikken, ik werd permanent chauffeur en wandelen deed mansuus niet meer alleen, maar deden we steeds gezellig samen. Die diagnose hing toch als een zwaard van Damocles boven ons hoofd. Gelukkig kon hij binnen drie weken terecht in Antwerpen, waar hij werd gedotterd en er werd een stent geplaatst om de ader open te houden. De andere ader zat " maar" 40 % dicht , daar hoefde niets aan te gebeuren. Hij kreeg voor de katheterisatie een injectie en tabletten tegen de allergie en moest één nachtje blijven. Hij wordt aangemeld voor hartrevalidatie en op die oproep wacht hij nu. We zijn, ondanks een hele apotheek aan bloedverdunners en maagbeschermer naast de gewone medicijnen, heel blij dat de praktijkondersteuner die trage hartslag heeft opgemerkt !
Hij kan weer met een " gerust hart " autorijden, af en toe alleen wandelen en zijn hobby's uitoefenen. De overslag zal hij misschien blijven houden, maar die is niet levensbedreigend, die voelt hij trouwens sowieso nooit.