Mam schijnt al een paar dagen slecht te eten. Er wordt geprobeerd om haar een boterham extra te geven, maar die gaat er slechts met "hangen en wurgen " in. Ze zegt dat ze niet kan eten als ze de anderen om haar heen ziet ( en vooral hoort ) eten. "Dan krijg ik geen hap door mijn keel ". Er is geprobeerd om haar een ander plekje te geven, maar de één vindt ze een " zeikerd " de ander doet vreemd en alleen eten aan een tafeltje wil ze ook niet, want dat is dan weer ongezellig. We merken dat ze ook niet meer echt weet wat ze wil, broer is met haar van "hot naar her " geweest en nergens kon ze het vinden. Scrabbelen vindt ze nog wel leuk, maar ze doet niets dan mopperen op geluiden en mensen die haar storen en ze zucht bij iedere letter die ze " trekt" : " alweer een " n ", jemig alweer een "o " Ze heeft ook steeds meer hulp nodig en vervoegingen zijn ineens heel erg moeilijk. Ondanks dat wil ze het wel nog spelen, want : " ik kan nog wel wat " . Ze is een echte " moppermoeder geworden, daaraan merk je toch dat ze er wel degelijk thuishoort en dat ze door die rotdementie geestelijk toch weer verder achteruit gaat. Het is weer even slikken, maar we gaan gewoon door en proberen in ieder geval om haar een beetje uit de sleur te halen. Er zitten daar genoeg mensen die met lege ogen en onrustige benen en handen, "hangend" in een stoel, de dag moeten zien door te komen.