Tweede gesprek.
Van mijn geloof gevallen............
Oudste zus en ik hebben eerst met de teamleidster het dossier mogen inzien. Er staat van alles maar b.v niet dat ik gevraagd had om mam niet meer alleen naar de w.c. te laten gaan, mevrouw eet al een paar weken heel slecht, de familie heeft de volgende afspraken met de dokter gemaakt en mevrouw heeft een scheurtje in het schaambeen en een gebroken heup. Je gaat er toch vanuit dat dat soort belangrijke informatie genoteerd wordt zodat iedereen die met mam werkte dat ook wist. Het medisch dossier, waar dit wel instaat, wordt alleen ingezien samen met de dokter en is de taak van de verzorgende, die alles van mam bij moest houden en dat ook zou moeten doorgeven aan collega's. Het verslag van de ergotherapeute, (een a - viertje vol) ligt ter inzage achterin het dossier, maar dan moet je wel lezen dat het te vinden is op " bijlage B5 " en daar heeft niet iedereen ( eigenlijk niemand ) tijd voor. Daarna was het gesprek met de plegen en teamleidster, er waren er zeven die het bewuste weekend dienst hadden.We hebben een korte inleiding gegeven over alle missers vanaf maart 2010 ( de nodige waarvan steeds werd gezegd" dien maar een klacht in want zo had het niet mogen gaan" ik heb mijn gedicht voorgelezen ( zie eerdere blogs) en toen hebben we vragen gesteld. Ze waren heel erg onder de indruk maar al gauw bleek dat de nachtzuster ( "ik kende uw moeder niet want ik draai alleen maar nachtdiensten" vond dat de wil van de patient ( presentietheorie) altijd wet is, want mevrouw maakte een fitte indruk ( ik ken haar niet !! ) en ze wilde niet in bed worden gelegd. Ze was een paar keer gaan kijken on de rokersruimte en heeft haar inderdaad om 1.00 uur pas in bed gelegd. Ze wist niet dat mam breuken had en een stuit die open lag en ze was het niet met ons eens dat je iemand die dementerend is en onder de morfine zit moet beschermen tegen zichzelf. "Mevrouw gaf geen pijn aan" , nee logisch niet ze zat onder de morfine !! Zoals wij mam hadden achtergelaten vrijdags tussen de kussens, geen zin meer, moe, heel veel pijn,niet zelf kunnen drinken, overleg over "de laatste sacramenten" , zo zag zij een fitte mevrouw die gezellig kopjes koffie dronk (??) sigaretjes rookte ( ????) en niet naar bed wilde. "Dat kan hoor door de morfine !!" Als mijn kleinzoon iets wil wat niet kan dan moet ik ook zeggen dat gaat niet, om hem te beschermen tegen zichzelf, maar dat vond ze geen vergelijking, de patient moet krijgen wat hij graag wil ( ten koste van alles??) De ochtendverpleegster was er ook van overtuigd dat " mevrouw fit was en geen pijn aangaf " en heeft haar gewoon aangekleed en in de rolstoel gezet. Zij wist ook niet dat mevrouw breuken had, ' maar nu ga ik me toch wel heel schuldig voelen, maar het kon ook een opleving zijn door de morfine hoor " . Wie alle spullen van de ergo weg had gehaald wist niemand en de nurse practicioner ( die we nu alle schuld in de schoenen gaan schuiven omdat we merken dat er toch wel iets mis is) had veel duidelijker moeten opschrijven wat de afspraak was. Ik heb nogmaals verteld hoe ik mam aantrof en wat voor trauma ik daarvan heb. ( zie blog gezondheidszorg pfff ). We hebben gevraagd of ze niet vonden dat de communicatie veel beter zou moeten en ook de rapportage in de dossiers, ja, daar zouden ze aan gaan werken dat was een leermoment, maar dat mam een snelle en zeer pijnlijke dood heeft gehad door hun toedoen, daar waren ze het niet mee eens ( de vijf die bleven zwijgen en alleen maar huilden wel ? ) We gaan dus weer verder, nu naar de vertrouwenspersoon van de klachtencommissie.
We vinden dat er, al is het maar voor andere bewoners, iets drastisch moet veranderen in de communicatie en dossierverwerking, het is toch van de zotte dat iemand die met dementerende patienten werkt niet op de hoogte is van wat er gebeurt op de tijden dat zij er niet is en niet weet dat iemand breuken heeft opgelopen door een (onnodige) val en dus niet uit bed gehaald moet worden na stabilistatie door de ergo en toediening van morfine. Ik ben niet meer alleen verdrietig ik ben nu ook nog ongelofelijk kwaad !!!
Dit kan niet !!!! Dit mag niet!!! Zo wil ik ( niemand ) niet oud worden in een verpleeginstelling !!!