Op vrijdag vertrok " de harde kern" vanuit alle richtingen naar Zwitserland. Wij troffen, met in ons kielzog nichtje met vriend en op de achterbank oudste zus, jongste broer met vriendin bij een " Raststätte" onderweg en hebben samen de route verder gereden Onderweg al de nodige voorpret gehad omdat we het programma altijd geheim blijft en iedereen "gist" wat we gaan doen. Bij zus aangekomen werden eerst slaapplaatsen ingericht en luchtbedden opgepompt, daarna naar vriend waar hetzelfde gebeurde voor de andere helft van het gezelschap waarna we buiten hebben genoten van wijn, gegrilde vleugeltjes, spaghetti, salade en elkaars gezelschap. Zaterdagmorgen was om stipt half acht ontbijt bij zus en daarna werden we in twee grote taxi's ( zeven personen in één auto) naar de plaats van bestemming gereden. Onderweg hoorde je steeds " oh kijk daar, daar zwommen we vroeger, daar was de bakker " we reden door Obwalden waar we vroeger altijd logeerden ( zie vorige blogs). We stopten bij " Ballenberg" een groot openluchtmuseum waar we in één gedeelte een rondleiding kregen. Voor sommigen een feest van herkenning voor ons helemaal nieuw. We kregen goeie uitleg in het Engels, dat dan weer wel, pfff ( Nederlands is voor een Zwitserse gids niet echt te doen ) en het was heerlijk weer, we hebben genoten. Na de lunch daar, reden we weer luxueus naar de stad Bern, waar sommigen ooit ook al waren geweest. De beren die vroeger echt in de " Berenkuil " zaten hadden nu een mooi onderkomen langs de rivier "de Aare", ik denk zeer tot tevredenheid van natuurbeschermers. De "Zeitglockenturm" werd meteen herkend en het was heerlijk weer eens door die stad te lopen. Na anderhalf uur werden we weer gereden naar een bos, waar een man achter een houtvuurtje stond met een grote ketel erboven. Iedereen kreeg een schort met een zak erin waar je stukjes brood in moest doen en een grote stok met een ijzeren vorkje eraan. Je moest het stukje brood aan het vorkje rijgen, in het " kirschwasser " ( proost) dopen en dan in de ketel met kaas ronddraaien, de beroemde " käsefondu". Viel je brood in de ketel moest je,als vrouw, de kok kussen. Dat gebeurde niemand, mogen jullie raden waarom niet :) Als man moest je, als dat gebeurde de ketel na afloop schoonmaken. Dat gebeurde, jammer genoeg, ook niet !! We hebben nog samen gezongen uit onze "reuniebundel" van " Jantje zag eens pruimen hangen" en "het Wolgalied" tot " Maar ja, ik heb geen bananen " en Hans geht nach Siegelein". Twee - en drie stemmig en niet altijd even zuiver, maar super gezellig !!! Het hele afwasrepertoire van vroeger komt voorbij en zelfs de jeugd doet mee. Zondagmorgen ontbijt, voor de één wat vroeger, de ander wat later, de datum van volgend jaar vastgezet en iedereen "waaierde uit" naar eigen huis en haard. Het was weer een zeer geslaagde reunie met dank aan de organisatoren !!!