Het Schwarzwald kende ik alleen van "erdoorheen rijden" maar nu hadden we via internet een appartement geboekt een half uurtje van Freiburg vandaan. Het plaatsje heette " Simonswald". Wat een mooie omgeving, uitgestrekte landerijen, schone lucht en veel bezienswaardigheden. We zijn naar de hoogste waterval van Duitsland in Triberg geweest, hebben een graan- en oliemolen bezocht, waar we uitleg kregen over de werking van de molen en het leven van de mensen lang geleden. Een museum met oude werktuigen hebben we bekeken, we hebben "minigolf" gespeeld ( nou ja, wat er voor door ging dan:)) en mooie wandelingen gemaakt. De appels vielen voor je neus van de overvolle bomen en ook walnoten en hazelnoten lagen voor het oprapen. Je zag de naderende herfst in kleuren verschijnen en het was heerlijk weer om te lopen. Freiburg, dat helemaal in het teken stond van het bezoek, deze week, door de Paus, is een prachtige stad met oude gevels, leuke straatjes, een ouderwetse markt met heel veel kraampjes met houten speelgoed en gezellige winkeltjes en terrasjes. Het appartement was nog niet zo oud en was heel gezellig ingericht. Langs het huis stroomde een beekje en dat geluid was heerlijk om te slapen. Als je de weg naar boven doorreed, hield hij ineens op en kon je niet meer verder rijden, we zaten dus, voor ons gevoel, weer eens aan het "einde van de wereld". Mansuus en oudste zus hebben natuurlijk de " Schwarzwalderkirschtorte " gegeten en doordat hij zo goed " durchtränkt " was met echte kirsch, die nacht geslapen als "marmotten". De trein en de bus was gratis, omdat je "Kurtaxe " ( toeristenbelasting) betaalt en ook de entree van veel musea. ( "Waar voor je geld" dus. ) De koekoeksklokkenfabriek waar ze ook speel - en weerhuisjes maakten hebben we niet overgeslagen en ik kon het niet laten om een weer - en een speelhuisje mee te nemen. Ik heb dat als kind ooit gekregen en jaar na jaar hebben ze gewerkt, tot ze uiteindelijk de geest hebben gegeven. Nu lopen we naar buiten om te kijken of het mannetje of vrouwtje buiten staat en het werkt !!! We zetten af en toe het dakje van het speelhuisje open en dan komt De " Wandersmann " voorbij gelopen, te gek !!! Nostalgie ten top en dus nagenieten !!! Zeker voor herhaling vatbaar, ik ben al een beetje een " Schwarzwaldmädel " geworden.

P.S. op foto 4 staat het hele huis, " ons huisje" is de linkerkant van de tderde verdieping, het balkon links hoort er dus wel bij, naast ons was nog een appartement, onder het dak ook en beneden woonde de gastfamilie zelf.