We hebben een heel goed gesprek gehad bij de klachtencommissie. Zij met zes leden, oudste zus en ik. We hebben twee uur de tijd gekregen om onze kant van het verhaal te vertellen. Er werden van hun kant vragen gesteld en ze toonden echt begrip voor onze gevoelens. We hebben meteen laten weten wat we willen bereiken:

Betere communicatie personeel onderling en personeel / arts

Betere overdracht avond – nacht en ochtenddienst

Meer “oor” voor de familieleden en daarvan correct verslag in dossier

Bewoners tegen zichzelf beschermen, presentietheorie in praktijk adequaat toepassen

Betere dossiervorming, indien het niet mogelijk is dat personeel inzage in het dossier heeft voor aanvang werk andere communicatiemiddelen gebruiken

Personeel dat aan de “dienst” begint moet hoe dan ook voor aanvang werk op de hoogte zijn van wat bewoners “ mankeren”

Toegeven dat door onzorgvuldig handelen onze moeder onnodig veel pijn heeft heeft gehad en het overlijdensproces in een stroomversnelling is geraakt

Ze gaan nu gesprekken voeren met de direct betrokken verzorgers, beloofden dat zo spoedig mogelijk te zullen doen en ons daarna te laten weten wat er vervolgens door hen besloten wordt. Het was heel moeilijk om alles weer te " herbeleven" maar we merkten aan hun reacties dat ook zij af en toe met stomheid waren geslagen. De lakonieke manier waarop betrokken verzorgers hebben gereageerd, konden zij niet verklaren en was voor hen ook heel teleurstellend.

"Afwachten en thee drinken " zou mam zeggen en mam, voor jou hebben we dit gedaan. Je had het op die manier niet verdiend !!! We knokken door !!! Hoewel ik nu even alleen maar leeg en moe ben !!!